บ้านเราไม่ได้อบอุ่นขนาดนั้น พวกเราไม่ค่อยเข้าใจคำว่าครอบครัวอบอุ่นสักเท่าไหร่ ไม่ได้ทะเลาะกันบ่อย แต่ก็ไม่ได้พูดด้วยกันดีๆ แม่เหมือนจะรักพ่อมาก พ่อก็เป็นคนเงียบๆน่ะค่ะ
จนมาสักต้นปีนี้ เหมือนแม่เริ่มจะเบื่อพ่อ หรือมันเป็นจุดที่เรียกว่าอิ่มตัวหรือเปล่า แม่ชอบระแวงว่าพ่อมีชู้ แต่คือมันก็ไม่มี คนอื่นก็แบบ แม่บ้า ระแวง อะไรไม่เข้าเรื่อง คนอื่นอ่ะดูออกว่าพ่อระกแม่แค่ไหน แม่ก็เริ่มทะเลาะกับพ่อบ่อยๆ พ่อก็เงียบ ไม่เคยเถียงหรือขึ้นเสียงใส่ แม่ก็เริ่มดูหนักขึ้นทุกวัน เราเคยดูในโทรศัพท์แม่ ก็ไม่ได้มีคนอื่นนะ มันเหมือนพ่อทน ไม่รู้ว่าทนเพราะรักหรือทนเพราะลูก แต่คือมันก็รู้แล้วว่าคนไม่ใช่อ่ะ มันอยู่ในจุดที่อิ่มตัว คนทั้งสองเขาเลิกรักหรือยังอันนี้ไม่รู้ แต่คือเรารู้สึกว่า เหมือนเรารั้งคนสองคนไว้ เหทิอนคนนึงจะไปตามทางของตนเอง ส่วนอีกคนก็จะอยู่เพื่อดูแลความสัมพันธ์ เหมือนมันเดินมาถึงทางแยกแล้วเรารั้งพวกเขาไว้ตรงทางแยกอ่ะค่ะ ควรทำยังไงดีคะ สำหรับเราเราค่อนข้างโอเคส่วนนึงก็เพราะเราไท่ได้สนิทกันขนาดนั้น แต่คือน้องอ่ะค่ะ น้องยังเด็กมาก เราสงสารน้อง แต่ก็สงสารพ่อที่ต้องมาทนแบกรับอารมณ์ของคนที่ไม่ได้อยากอยู่ด้วยกันแล้ว ควรทำไงดี
พ่อกำลังจะเลิกกัน แต่มีเหมือนลูกมารั้งไว้ คนเป็นลูกควรทำไงดีคะ
จนมาสักต้นปีนี้ เหมือนแม่เริ่มจะเบื่อพ่อ หรือมันเป็นจุดที่เรียกว่าอิ่มตัวหรือเปล่า แม่ชอบระแวงว่าพ่อมีชู้ แต่คือมันก็ไม่มี คนอื่นก็แบบ แม่บ้า ระแวง อะไรไม่เข้าเรื่อง คนอื่นอ่ะดูออกว่าพ่อระกแม่แค่ไหน แม่ก็เริ่มทะเลาะกับพ่อบ่อยๆ พ่อก็เงียบ ไม่เคยเถียงหรือขึ้นเสียงใส่ แม่ก็เริ่มดูหนักขึ้นทุกวัน เราเคยดูในโทรศัพท์แม่ ก็ไม่ได้มีคนอื่นนะ มันเหมือนพ่อทน ไม่รู้ว่าทนเพราะรักหรือทนเพราะลูก แต่คือมันก็รู้แล้วว่าคนไม่ใช่อ่ะ มันอยู่ในจุดที่อิ่มตัว คนทั้งสองเขาเลิกรักหรือยังอันนี้ไม่รู้ แต่คือเรารู้สึกว่า เหมือนเรารั้งคนสองคนไว้ เหทิอนคนนึงจะไปตามทางของตนเอง ส่วนอีกคนก็จะอยู่เพื่อดูแลความสัมพันธ์ เหมือนมันเดินมาถึงทางแยกแล้วเรารั้งพวกเขาไว้ตรงทางแยกอ่ะค่ะ ควรทำยังไงดีคะ สำหรับเราเราค่อนข้างโอเคส่วนนึงก็เพราะเราไท่ได้สนิทกันขนาดนั้น แต่คือน้องอ่ะค่ะ น้องยังเด็กมาก เราสงสารน้อง แต่ก็สงสารพ่อที่ต้องมาทนแบกรับอารมณ์ของคนที่ไม่ได้อยากอยู่ด้วยกันแล้ว ควรทำไงดี